Bir Alman gazetesi ile yaptığı röportajda Nelson, Çin’in Ay’a inmesinin akabinde başka ülkeleri dışarıda tutmaya çalışabileceğini söyledi. Çin ise süratli bir biçimde bu argümanların “yalan” olduğunu belirterek karşı çıktı.
Ancak bir ay üssü kurmak ve “Ay’ı ele geçirmek” ortasında büyük bir fark var ve bu fark, Çin de dahil olmak üzere tüm ülkeler için geçerli. Yalnızca bir üssün kurulması bütün bir uydu üzerinde hakimiyet ilan etmek için mutlaka kâfi olmayacakken, bu türlü bir savın muazzam teknolojik, ekonomik ve yasal zorlukları da bulunuyor. İddia edebileceğiniz üzere, Ay’a bir uzay aracı göndermek bile ucuz bir süreç değilken hakimiyet ilan etmenin neredeyse hiçbir ekonomik yararı bulunmuyor.
Yasal açıdan bakıldığında ise, şu anda yürürlükte olan milletlerarası uzay kanunları sebebiyle Çin’in Ay üzerinde hakimiyet ilan etmesi mümkün değil. 1967 yılında kabul edilen ve ortalarında Çin’in de bulunduğu 134 ülke tarafından imzalanan Dış Uzay Mutabakatı’nda açık bir halde “Ay ve öteki uzay cisimleri de dahil olmak üzere dış uzay, hükümdarlık argümanı, kullanım yahut işgal ya da öbür rastgele bir formda ulusal ele geçirmeye tabi değildir” deniliyor. Elhasıl bu muahedeyi imzalayan rastgele bir ülkenin bu türlü bir savda bulunması bu mutabakatın ihlali manasına gelir ve bunun da Dünya’da çok önemli sonuçları olabilir.